Tarihçe
Eski adı Abulhayr'dır. 1987 yılında ilçe haline geldikten sonra Gülyalı adını almıştır. Ordu ilinden Giresun istikametinde 8. km'dedir.
Halkın çoğunluğunu Türkmen/Çepniler oluşturur. Geçim kaynağı ağırlıklı olarak fındıkçılık ve balıkçılık olup yeni yeni süt ve besi hayvancılığı ile turizm yatırımları ön plana çıkmaktadır. Ordu ilinde mavi bayraklı plajlarına sahip nadir yerlerden biridir.
Çevre nüfusunun artması, yerleşim alanlarının genişlemesi hizmetlerin en iyi şekilde olması amacı ile beldede 1971 yılında belediye kurulması için gerekle müracaatlar yapılmış ancak 'ABULHAYIR' adının Arapça olduğu gerekçesiyle kabul edilmemiş. Bunun üzerine 'ABULHAYIR adı 'KIYI'anlamına gelen 'YALI' ile 'GÜL' kelimelerinin birleşmesi ile 'GÜLYALI' olarak şekil aldıktan sonra tekrar yapılan müracaatlar üzerine 29.02.1972 tarih ve 10645 sayılı kararname ile Alibey ve Eski Sayaca köylerinin birleşmesi ile Gülyalı Belediyesi kurulmuştur.
19.06.1987 gün ve 3392 Sayılı yasa ile beldemiz İlçe olmuş 01.08.1988 tarihinde Kaymakam ataması yapılarak, ilk Kaymakam olarak Mehmet AYDIN görevine başlamıştır. Halen Kaymakamlık görevini ise Muhammed Enes İPEK yapmaktadır.
İlçenin nüfusu 2011 Adrese Dayalı Nüfus Sayımına göre 7.980 dir. Bunun 3.346'sı ilçe merkezinde, 4.634'i ise mahallelerde yaşamaktadır. Turnasuyu Mahallesi'nin nüfusu 2249 olup, Gülyalı ilçesinin en kalabalık mahallesidir.
İlçemiz İklim yönünden Karadeniz'in tipik özelliklerini gösterir. Yüksek olmayan dağlar denize paralel uzanmakta olup,en önemli tepeleri Gökhasan, Taaruz, Tüylak tepeleridir. İlçemizin yüzölçümü 112 km2 olup, toprakları iç kısımlara doğru daralarak bir üçgeni andırır. İlçemizin Turnasuyu, Değirmendere, Hoşköy, Fasılcık,Divani dereleri ile Piraziz İlçesine sınırından Abdal Deresi önemli akarsuları olarak göze çarpar.
Gülyalı'da, nem oranı % 76'dır. Yıllık yağış ortalama 100 mm.dir, deniz ve kara olmak üzere iki ayrı iklim karakteri görülür. Kıyıya hemen hemen paralel durumda ve bir duvar şeklinde uzanan dağlarla sahil arasında ılıman bir iklim mevcuttur. Bu kısımda, en soğuk ay olan Şubat'ta sıcaklık 6-7 derecedir. Sıcaklığın genel olarak, bitkisel gelişmenin başlangıç noktası kabul edilen 5 dereceden düşük olması, bu şeritte zengin bir bitki örtüsüne ve bol bir yeşilliğin oluşumuna olanak yaratmaktadır. Kıyı şeridinde, en sıcak ay Temmuz - Ağustos olarak görülür. Temmuz izotermleri 23-24 derece arasındadır. Kıyı bölgesinde kıştan yaza geçiş yavaş bir şekilde olur. Sonbahar ılık olup, kış mevsiminin ortalarına kadar devam eder, genel olarak sahil kesimi yazları fazla sıcak olmayan, sonbaharı ilkbaharından daha sıcak ve yağışlı geçen; kışları ise, ılık, nemli, bir iklim karakteri gösterir. Rüzgarlar genellikle batı ve güneybatıdan eser; Meltem rüzgarları yaz günleri kuzeydoğu yönünden denizden karaya doğru ikindi vaktine kadar devam eder. İkindiden sonra daha serin bir rüzgar esmeye başlar ve bütün gece sürer. Sahili serinleten bu rüzgarlara halk (poyraz) demekte ise de, bu hava akımının poyrazla ilgisi yoktur. Bölgede ender de olsa, güneyden kıble, lodos, keşişleme adları verilen çok sıcak hava akımı meydana getiren rüzgarların estiği görülür.
Halkın çoğunluğunu Türkmen/Çepniler oluşturur. Geçim kaynağı ağırlıklı olarak fındıkçılık ve balıkçılık olup yeni yeni süt ve besi hayvancılığı ile turizm yatırımları ön plana çıkmaktadır. Ordu ilinde mavi bayraklı plajlarına sahip nadir yerlerden biridir.
Çevre nüfusunun artması, yerleşim alanlarının genişlemesi hizmetlerin en iyi şekilde olması amacı ile beldede 1971 yılında belediye kurulması için gerekle müracaatlar yapılmış ancak 'ABULHAYIR' adının Arapça olduğu gerekçesiyle kabul edilmemiş. Bunun üzerine 'ABULHAYIR adı 'KIYI'anlamına gelen 'YALI' ile 'GÜL' kelimelerinin birleşmesi ile 'GÜLYALI' olarak şekil aldıktan sonra tekrar yapılan müracaatlar üzerine 29.02.1972 tarih ve 10645 sayılı kararname ile Alibey ve Eski Sayaca köylerinin birleşmesi ile Gülyalı Belediyesi kurulmuştur.
19.06.1987 gün ve 3392 Sayılı yasa ile beldemiz İlçe olmuş 01.08.1988 tarihinde Kaymakam ataması yapılarak, ilk Kaymakam olarak Mehmet AYDIN görevine başlamıştır. Halen Kaymakamlık görevini ise Muhammed Enes İPEK yapmaktadır.
İlçenin nüfusu 2011 Adrese Dayalı Nüfus Sayımına göre 7.980 dir. Bunun 3.346'sı ilçe merkezinde, 4.634'i ise mahallelerde yaşamaktadır. Turnasuyu Mahallesi'nin nüfusu 2249 olup, Gülyalı ilçesinin en kalabalık mahallesidir.
İlçemiz İklim yönünden Karadeniz'in tipik özelliklerini gösterir. Yüksek olmayan dağlar denize paralel uzanmakta olup,en önemli tepeleri Gökhasan, Taaruz, Tüylak tepeleridir. İlçemizin yüzölçümü 112 km2 olup, toprakları iç kısımlara doğru daralarak bir üçgeni andırır. İlçemizin Turnasuyu, Değirmendere, Hoşköy, Fasılcık,Divani dereleri ile Piraziz İlçesine sınırından Abdal Deresi önemli akarsuları olarak göze çarpar.
Gülyalı'da, nem oranı % 76'dır. Yıllık yağış ortalama 100 mm.dir, deniz ve kara olmak üzere iki ayrı iklim karakteri görülür. Kıyıya hemen hemen paralel durumda ve bir duvar şeklinde uzanan dağlarla sahil arasında ılıman bir iklim mevcuttur. Bu kısımda, en soğuk ay olan Şubat'ta sıcaklık 6-7 derecedir. Sıcaklığın genel olarak, bitkisel gelişmenin başlangıç noktası kabul edilen 5 dereceden düşük olması, bu şeritte zengin bir bitki örtüsüne ve bol bir yeşilliğin oluşumuna olanak yaratmaktadır. Kıyı şeridinde, en sıcak ay Temmuz - Ağustos olarak görülür. Temmuz izotermleri 23-24 derece arasındadır. Kıyı bölgesinde kıştan yaza geçiş yavaş bir şekilde olur. Sonbahar ılık olup, kış mevsiminin ortalarına kadar devam eder, genel olarak sahil kesimi yazları fazla sıcak olmayan, sonbaharı ilkbaharından daha sıcak ve yağışlı geçen; kışları ise, ılık, nemli, bir iklim karakteri gösterir. Rüzgarlar genellikle batı ve güneybatıdan eser; Meltem rüzgarları yaz günleri kuzeydoğu yönünden denizden karaya doğru ikindi vaktine kadar devam eder. İkindiden sonra daha serin bir rüzgar esmeye başlar ve bütün gece sürer. Sahili serinleten bu rüzgarlara halk (poyraz) demekte ise de, bu hava akımının poyrazla ilgisi yoktur. Bölgede ender de olsa, güneyden kıble, lodos, keşişleme adları verilen çok sıcak hava akımı meydana getiren rüzgarların estiği görülür.
